غزل مناجاتی اول مجلس، مدح و مرثیۀ سیدالشهدا علیه‌السلام
مثل گدا هرشب از این در فیض بردیم در خـدمـت آل پـیـمـبـر فـیـض بـردیـم نَقـل فـضیلت‌های مـولا مَـسـتـمان کرد بیش از همه از ذکر حیدر فیض بردیم از خُـطـبـۀ آغــاز مـنـبـر خـیـر دیـدیـم از روضۀ پـایـان مـنـبـر فـیـض بـردیم ما شب به شب در کسوتِ خدمتگزاری مانـنـد اَسْـلَم، مثـل قَـنـبـر فـیـض بردیم ما ظاهراً با روضه خواندن فیض دادیم در اصل از این فیضِ اکبر، فیض بردیم ما اشک خود را نوش جان کردیم یعنی از طـعـم نـاب آب کـوثـر فـیض بردیم شبهای جمعه در حـرم مهـمان شدیم و از« وا حُسینا» های مـادر فـیـض بردیم آه سه ساله، خـرمن دل را که سوزانـد جای ضرر دیـدن، مُکـرّر فیض بردیم دِینِ حُـسین و زینـبش بر گردن ماست بسیار از این خواهر برادر فیض بردیم خــون گـلـویـش آبــروی دیـن مــا شـد از حـنجـر در زیر خـنجر فیض بردیم |